بازوانت را به مستی حلقه کن بر گردنم 

تا بلرزد زیر بازوهای سیمینت تنم  

چهره ی زیبای خود رااز رخ من وا مگیر 

جز به آغوش چمن یا دامن من جا مگیر  

راز عشق پیش را آهسته خوان در گوش من 

جستجو کن عشق را در گرمی آغوش من   

  

پ.ن.هر گاه که عشق را به دیگران نثار کنی 

رهنمون میشوی 

به آن حیات سحر آمیز شادی درونی 

که بخیلان به آن راه نمی یابند. 

                                       -ریچارد باخ-