کوچه

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم،خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه ی جانم ،گل یاد تو ،درخشید

باغ صد خاطره خندید،

عطر صد خاطره پیچید:

یادم آمد که شبی با هم  از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم.

تو،همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت.

من همه،محو تماشای نگاهت.

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فروریخته در آب

شاخه ها دست بر آورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید،تو به من گفتی:

-«ازین عشق حذر کن!

لحظه ای چند بر این آب نظر کن،

آب آیینه عشق گذران است،

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است،

باش فردا،که دلت با دگران است!

تا فراموش کنی،چندی ازین شهر سفر کن!»

با تو گفتم:«حذر از عشق!؟- ندانم

سفر از پیش تو؟هرگز نتوانم،

نتوانم!

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد،

چون کبوتر،لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی،من نه رمیدم،نه گسستم...»

باز گفتم که :«تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم،نتوانم!»

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب،ناله تلخی زد و بگریخت...

اشک در چشم تو لرزید،

ماه به عشق تو خندید!

یادم آید که:دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم.

نگسستم،نرمیدم.

رفت در ظلمت غم،آن شب و شب های دگر همنه گرفتی دگر از عتشق آزرده خبر هم،

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم...

بی تو،اما،به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!

                                                        فریدون مشیری

پ.ن. باتشکر از فرناز جونم  

پ.ن.۲ لطفا ادامه مطلبم بخونین پاسخ به شعر کوچه هس 

پ.ن.۳ بازم با تشکر از فرناز جونم

پاسخ شعر کوچه

بی تو طوفان زده دشت جنونم

صید افتاده به خونم

تو چسان میگذری غافل از اندوه درونم؟

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

بی من از شهر سفر کردی و رفتی

قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم

تو ندیدی...

نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی

چون در خانه ببستم،

دگر از پا ننشستم

گوئیا خانه فرو ریخت سر من

بی تو من در همه شهر غریبم

بی تو،کس نشنود از این دل بشکسته صدایی

به نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی

تو همه بود و نبودی

تو همه شعر و سرودی

چه گریزی ز بر من

که ز کویت نگریزم

گر بمیرم ز غم دل

به تو هرگز نستیزم

من و یک لحظه جدایی؟

نتوانم،نتوانم

بی تو من زنده نمانم...

                           سیمین بهبهانی